REDCOM

Een van Neerlands leukste, gekste en meest bijzondere campings is Land uit Zee in Wieringerwerf. Natuurlijk kun je er overnachten in een tent, maar ook in een tram, een hondekoptrein of… een vliegtuig.  En dat is lang niet alles, want er staan meer oude vervoermiddelen die het verblijf daar bijzonder maken.

Zeker voor de kits is Land uit Zee een avontuurlijke omgeving. Ieder kind droomt er toch van om in een vliegtuig of – ja, die hebben ze ook – helikopter te slapen. De Lynx – wentelwiek was in dienst van de Britse RAF en deed mee in de thriller The Lake, dat maakt hem extra avontuurlijk.

In het vliegtuig is de cockpit met al die metertjes en knopjes nog volkomen intact. De keuken is ondergebracht in de houten verkeerstoren.

In de hondekop kun je plaatsnemen op de stoel van de meester. De trein is ruim genoeg voor tien personen. Chillen doe je op het perron. De trein uit de jaren vijftig staat al weer jaren stil, voorheen stond -ie in het verkeerspark in Assen.

Wil je écht héél bijzonder overnachten boek dan de bus waarmee de Ierse rockband U2 in 2009 door Europa koerste. Bono, The Edge, Adam Clayton en Larry Mullen jr. zaten, samen met hun crew, in deze comfortabele bus. Het is een waar collectors item.

Land uit zee is een unieke ervaring in de doorgaans voorgeprogrammeerde kampeerwereld. Ga eens lang, je zult versteld staan.

Gewone woorden waren het kenmerk van de te vroeg gestorven dichter mr. Martinus Nijhoff. Door het gebruik van spreektaal drong deze telg uit een bekend uitgeversmilieu het verheven, en vaak gekunstelde woordgebruik, van de Tachtigers opzij.

Hij debuteerde in 1916 met de bundel De wandelaar.

Mijn eenzaam leven wandelt in de straten,

Langs een landschap of tussen kamerwanden.

Er stroomt geen bloed meer door mijn dode handen,

Stil heeft mijn hart de daden sterven laten.

Zijn meest bekende sonnet is De moeder de vrouw uit 1934 dat zich afspeelt bij Zaltbommel.

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.

Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden

die elkaar vroeger schenen te vermijden,

worden weer buren. Een minuut of tien

dat ik daar lag, in ‘t gras, mijn thee gedronken,

mijn hoofd vol van het landschap, wijd en zijd –

laat mij daar midden uit oneindigheid

een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer

kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.

Zij was alleen aan dek, zij stond bij ‘t roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.

O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.

Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

De woordritmiek laat het deinen van de boot voelen. Dit is een van de bekendste gedichten uit onze literatuur. Niet voor niets heet de nieuwe Waalbrug, die sinds 1996 bij Zaltbommel ligt, Martinus Nijhoffbrug.

Martinus Nijhoff, behalve poëet, ook vertaler en essayist, stierf in 1953, 58 jaar jong. Hij trouwde tweemaal, het laatst met de actrice Georgette Hagedoorn die in 1995 overleed. Ze liggen begraven op Westduin, Den Haag.

De enige zekerheid in het leven is het einde. Daar denken we liever niet aan, maar op een dag valt het doek. Het merendeel van ons verdwijnt in de anonimiteit.

Misschien dat je familie nog jaren aan je denkt, maar gaandeweg bladdert het verguldsel er

wel vanaf. Een uitzondering bestaat voor beroemdheden. Ze worden met veel pathos ten grave gedragen. De eer voor hun talent blijft bestaan, maar voor de meesten resteert er uiteindelijk niet meer dan een bekende onder een vervuilde steen. De beroemde acteur Ko van Dijk ligt in een uithoek van de lommerrijke begraafplaats Westduin in Den Haag, pal langs een voetpad. Het stukje grond naast hem is te koop. Interesse voor het graf? Dan navragen bij de beheerder van de hof, meldt het informatiebordje.

Veel mooier op Westduin is het graf van de bekende, talentvolle prostituee en zakenvrouw Blonde Dolly. Sebilla Niemans leidde een dubbelleven. ’s Avonds verdiende ze geld – vijf gulden de man – in de Haagse Doubletstraat, overdag was ze een keurige vrouw met verschillende identiteiten die er een innige band op nahield met vooraanstaande en machtige heren en optrad als begaafd voordrachtskunstenares in bejaardenhuizen. Ze beschikte over miljoenen. Hoe kwam ze aan dat geld? Zoveel geld kon ze toch onmogelijk verdiend hebben met alleen hoererij. Ze werd vermoord, de dader – mogelijk haar pooier – bleef spoorloos.

Hoe komt het dat haar graf er nog steeds is en veel mooier is dan dat van Ko van Dijk en er altijd verse bloemen op staan? Bovendien staat het in een veel duurder deel van de begraafplaats, het deel waar ook Victor Marijnen ligt, die was premier en burgemeester van Den Haag. Recht tegenover haar twee familiegraven van het adellijke geslacht Van Starkenborgh, een van de graven staat schuin, waardoor er geen directe verbinding is met haar graf en dat van het daarnaast gelegen graf. Tot nu toe is het leeg, maar het draagt wel een fraai beeld. Volgens de inscriptie is dit het toekomstig graf van de in 1944 geboren John Louis Raimond Schuld, alias Johny Stairs. Stairs verwijst mogelijk naar een Haagse homobar, maar wie is Schuld? De dood van Blonde Dolly blijft vragen oproepen. Geïnteresseerd? Dan raad ik aan het boek Blonde Dolly van Tomas Ross te lezen.